Selam size... Nikola ve Bart...
Özgürlüğüne inanlar...
Her gün doğan güneşle biz...
Sizle yola düşeriz...
Tarih derslerinden oldum olası nefret ettim. Sözel ve ezber deyin bana, ilk bulduğum ağacın ilk kovuğuna saklanayım. Orta 3'de böyle domuzcuk, pis bir tarih hocamız vardı. Coğrafya'ya da o gelirdi. Yanlışlıkla harita boyayacağın gün, getirme o boya kalemlerini, müdürün odasında keyifli bir gün geçirirdin. Neyse... hayatımın anlamı oldu o adam sonrasında... o sabah anlattıklarıyla...
Nasıl uykuluyum yine... bakmasa da uyusam durumu... tam içim geçiyor... adam bomba cümleyi sarfetti. "Herkesin kişisel bir anarşi günü olmalı" Ritüel insanıyım ben. Benim de olmalı.
15 Nisan benim anarşi günüm!
Her 15 Nisan sabahi erkenden uyanırım... o gün benim günümdür. 15 Nisan'da işe gitmedim hiç. İlk günden beri, bir bahanem hep var. Ama o gün... apayrı bir insanım ben! Bugün benim şükretme günüm... İstenilen şeyleri yapmama günüm. İnsanlardan kaçtığım, kendime saklandığım... anarşi günüm. Bencillik günüm... Sacco ve Vanzetti'yi anma günüm. 92 yıl önce bugün yapılmış bir soygunun, sırf italyan asıllı ve sendika temsilcisi olmaları nedeniyle, ksenofobik ve kapitalist amerika tarafından üstlerine yıkılmasını lanetleme günüm.
Can Yücel'in şiirini bir kere daha okuma günüm!
Yargıçlara son sözüm !
Bunlar gelmese başıma, siz çıkmasaydınız karşıma
ona buna dert anlatacağım diye köşe başlarında
harcar giderdim ömrümü,
silik, belirsiz, yenilmiş titretir giderdim kuyruğu.
Ama şimdi öyle mi ya!
Bizim başarımız bu ölüm, bizim zaferimiz bu.
Dünyada aklımıza gelmezdi böyle yararlı olacağımız,
insanlık için, adalet için, hürlük için
es kaza gördüğümüz bu hizmeti
bir kere değil, on kere yaşasak yapamazdık.
Dediklerimiz, hayatımız, çektiklerimiz hiç kalır bunun yanında
hiç kalır yanında idamımız -bir kunduracıyla bir işportacı parçasının idamı
Yaşayacağımız o son anı elimizden alamazsınız ya!
O bizim işte, o bizim zaferimiz.
Sacco ve Vanzetti olayının detaylarını yazmayacağım burada. Her tarih kitabında var zaten. Ama madem bugün benim anarşi günüm, kendi fikirlerimi yazacağım.
Şimdi... dil, din, ırk, alt kimlik, üst kimlik, bok, püsür diye insanları ayırmak adam olmamak demek benim gözümde. Bundan kastım, önümüze gelene boyun eğelim değil, ama sol yanımda koskoca enternasyonal varken, beton-millet-sakarya anlayışı da değil. Hümanist değilim, herkesi sevmiyorum... Mevlana da değilim... kim olursan ol gel de demiyorum. Ama şunu diyorum, hem de üstüne bastıra bastıra... Yukarıdaki sebeplerden birinden dolayı, önyargılıysan, siktir git benim hayatımdan diyorum.
Ve... savaşa ve savaşma olgusuna karşıyım. Ülkelerin adam gibi dış politika yapamamalarını, bir sürü insan açken, silahlanmaya ayırdıkları bütçeyi anlayamıyorum. Anlamalı mıyım ondan da emin değilim ama ben rütbesiz bir gelecek istiyorum.
Şimdilik bu kadar :)
Happy Anarchy Day!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder